De stoute schoenen aantrekken

Men moet geen oude schoenen wegwerpen voor men nieuwe heeft is een standaard uitdrukking, daar trek ik mij geen barst van aan. Ik heb gewoon de stoute schoenen aangetrokken en ben moederziel alleen op jacht naar de schat gegaan.
Praten als Brugman zette namelijk geen zoden aan de dijk. Het kroost bleef hoog en droog binnen, het natje en droogje bij de hand. Er kon zelfs nog geen "aju paraplu" vanaf.
Nadat ik de heilige koe van een deken van sneeuw had ontdaan, was het gedaan met de pret en de paden op en lanen in.

Voorwaarts mars was het ook voor de ganzen. De pinnigste en uitgekookste viel aan, ik greep mijn kans, plankgas, groot licht van de lantaarn en... recht voor zijn raap. Had hij maar eieren voor zijn geld moeten nemen, zich niet op glad ijs moeten begeven en het hazenpad moeten kiezen! Met een gerust hart kon ik verdergaan, er zou geen haan naar kraaien, ook was er geen camera in velden of wegen te bekennen.

Welgemutst besloot ik een andere weg in te slaan en zo sloeg ik, tot mijn grote verrassing, mijn slag bij de dump. Zo trots als een pauw stapte ik rond voordat ik de knoop doorhakte. Helaas pindakaas geen zwart, maar beter iets dan niets en wie de schoen past trekke hem aan.

"Omruilen niet toegestaan" stond er op het verkeersbord bij de kassa. Even was ik de draad kwijt en tegelijkertijd uit het veld geslagen toen de verkoper mij ook nog eens drie keer met de neus op de feiten drukte. Zat er een steekje bij hem los of probeerde hij de koop ongedaan te maken?
Ach, van ruilen komt huilen en aan teruggaan heb ik een broertje dood. Horen, zien en zwijgen leek mij dus het verstandigst, met rasse schreden verliet ik het pand. Doos in de papierbak, plakband in de afvalemmer en ik ging het gevecht aan. In mijn heilige koe welteverstaan. Stoute schoenen uit, betonstampers aan, eindelijk kan ik chique te wiebel gaan en ook nog bij de waslijn. Dankzij deze stappers ben ik wel mooi in aanzien gegroeid.