De weg kwijt...
Ik ben nu al een chaoot als het gaat om bijvoorbeeld mijn auto terug te vinden op een parkeerplaats. Vaak ben ik de weg ook kwijt als ik op weg naar huis ga. Je zou toch denken dat deze weg naar huis blindelings gelopen of gereden moet worden, blijkbaar ben ik niet zo honkvast of mis ik het thuisgevoel?
"Thuis" kan ik in ieder geval niet van veraf ruiken. Ook vreemd is dat ik de weg wel kan vinden half Europa door, ook al ben ik daar nog nooit geweest. Als ik zwerf dan ben ik de weg zelden kwijt.
Soms vraag ik mij af wat er gebeurt als ik Alzheimer krijg (of de gekke koeienziekte). Ook dan ben ik de weg kwijt, al is het in een andere zin. Het lijkt mij ronduit afschuwelijk terug te moeten gaan in de tijd en dan bijvoorbeeld een nare periode weer te moeten doorleven of daar zelfs in te blijven steken.
Ik geloof er namelijk niet in, dat oud zeer uit het verleden dmv therapie of wat voor hulp dan ook echt vergeten kan worden. Echt vergeten doet de mens namelijk niet, het zit allemaal opgeslagen in het brein. Die harde schijf, daar kunnen wij wellicht nu niet meer alle gegevens van inlezen, maar naarmate je ouder wordt blijkt dat ineens weer een open boek te zijn.
Met enige regelmaat lees ik verslagen van een schrijfster die haar ervaringen met haar moeder (met Alzheimer) op deze manier verwerkt. Het zijn intrigerende verhalen die mij aan het denken zetten. In dit verhaal kun je lezen hoe moeder haar dochter vraagt of de pop kan komen logeren, omdat de heks haar kwaad wil doen. Dan rijzen bij mij allerlei vragen, onder andere over die heks.
"Thuis" kan ik in ieder geval niet van veraf ruiken. Ook vreemd is dat ik de weg wel kan vinden half Europa door, ook al ben ik daar nog nooit geweest. Als ik zwerf dan ben ik de weg zelden kwijt.
Soms vraag ik mij af wat er gebeurt als ik Alzheimer krijg (of de gekke koeienziekte). Ook dan ben ik de weg kwijt, al is het in een andere zin. Het lijkt mij ronduit afschuwelijk terug te moeten gaan in de tijd en dan bijvoorbeeld een nare periode weer te moeten doorleven of daar zelfs in te blijven steken.
Ik geloof er namelijk niet in, dat oud zeer uit het verleden dmv therapie of wat voor hulp dan ook echt vergeten kan worden. Echt vergeten doet de mens namelijk niet, het zit allemaal opgeslagen in het brein. Die harde schijf, daar kunnen wij wellicht nu niet meer alle gegevens van inlezen, maar naarmate je ouder wordt blijkt dat ineens weer een open boek te zijn.
Met enige regelmaat lees ik verslagen van een schrijfster die haar ervaringen met haar moeder (met Alzheimer) op deze manier verwerkt. Het zijn intrigerende verhalen die mij aan het denken zetten. In dit verhaal kun je lezen hoe moeder haar dochter vraagt of de pop kan komen logeren, omdat de heks haar kwaad wil doen. Dan rijzen bij mij allerlei vragen, onder andere over die heks.
Comments
Post a Comment