Goudlokje, van oude, boze vrouw naar lief, klein meisje
Stories: Goudlokje en de 3 beren
Het minst zeggende sprookje, dat over niets gaat, opnieuw verhaald. Nu mét verhaallijn. Ook dit is een #sprookjevanwalnoottotwasknijper
Er was eens een meisje met blond haar. Omdat iedereen donker haar had, werd zij goudlokje genoemd. Goudlokje speelde meestal alleen. Zij had geen broertjes en zusjes en ook geen vrienden. Papa en mama hadden nooit tijd. Zij speelde met haar fiets op het pleintje of met haar pop die zij van een oude afwasborstel en wasknijpers had gemaakt. Elke vlieg vond zij interessant en de zomer bracht zij vaak door in het bos. Haar pop bengelde dan aan een haak aan haar ceintuur als zij de vlinders achterna ging.
Op een morgen was Goudlokje al vroeg op pad. Zij had een eekhoorntje een walnoot zien pakken en was benieuwd waar het diertje heen ging. Al snel was zij het uit het oog verloren en de weg kwijt.
Al dolende kwam zij bij een huisje terecht. Zou daar een boze heks wonen, vroeg Goudlokje zich af of misschien wel een goede fee? Zij ging op haar tenen staan en keek door het raam. Het zag er binnen gezellig uit en zij was eigenlijk best wel moe van het lopen. Tot haar stomme verbazing zag zij 3 beren. Geen gewone beren, maar beren die op hun achterpoten liepen. Twee daarvan waren broodjes aan het smeren en 1 kookte pap. 'Het was een wonder, boven wonder dat die beren smeren konden', zong Goudlokje zachtjes. Zij herinnerde zich ineens hoe oma dat liedje vroeger wel eens voor haar zong als zij daar logeerde tijdens de zomervakantie.
Ineens ging de voordeur open en stapten de 3 beren naar buiten. Laten we maar een wandeling gaan maken totdat de pap is afgekoeld, bromde de grootste. Mag ik dan al wel vast een boterham, piepte de kleinste. Al brood kauwend wandelden zij weg zonder haar te zien. Goudlokje had eigenlijk ook wel honger. Bloemkool- brokkolisoep was het laatste dat zij gisteren op had. Zij sloop het huisje binnen en nam een flinke hap pap uit de grootste kom. Aaah, zei ze terwijl ze de pap uitspuugde. Ik verbrand mijn mond. Zou zij wat uit het kleine kommetje eten? Zij nam er een hap uit. Ieee, vies koud, zei zij en liet de pap uit haar mond druipen, waarna zij het middelste bakje leeg at, omdat het precies goed was.
Moe van het lopen en eten wilde zij even lekker uitbuiken. Op de grootste stoel klimmen lukte niet en de een na grootste zat niet lekker, dus plofte zij op het kleinste stoeltje neer. Dat brak acuut in tweeën. Oh sjips, zei Goudlokje, wat nu? Zouden de beren erg boos worden? Verwilderd keek zij om zich heen en zag ineens een andere deur. Misschien kon zij zich daar verstoppen? Haastig trok zij hem open en stond in een slaapkamer. Er waren 3 bedden. Doodmoe kroop zij in het grootste bed en viel in diepe slaap.
Toen de beren thuis kwamen, werden zij niet echt blij van de rotzooi. Uitgespuugde pap, een lege kom en een kapotte stoel en... gesnurk uit de slaapkamer. Wat is dat, bromde vader, er ligt iets in mijn bed. Goudlokje lag totaal uitgeteld te snurken, de afwasborstelpop dicht tegen zich aangedrukt. Zij hoorde de 3 beren niet. Laat haar maar slapen, bromde moederbeer, het arme kind is doodop. Zij zette een raam open en ging nieuwe bloemetjespap maken. Vader beer maakte twee nieuwe stoeltjes en kleine beer maakte de tafel schoon en trapte het kapotte stoeltje tot brandhout, dat scheelde toch weer een paar euro aanmaakhout. Toen hij de stukken oppakte piepte hij het uit. Een grote splinter stak in zijn poot. De kleine beer huilde tranen met tuiten.
Goudlokje werd wakker van het gehuil.
Voorzichtig keek ze om het hoekje van de deur de kamer in. Heb je pijn, vroeg ze aan de kleine beer. Kom maar ik help je wel. Zij hield haar kleine vingertjes samengeknepen als een pincet om de houtsplinter en trok hem er uit. Hier, zei zij en drukte een kusje op de plek en het spijt mij heel erg dat ik je stoeltje stuk heb gemaakt. De kleine beer droogde zijn tranen en sinds die zomer is Goudlokje een vriend rijker en is zij elke zomervakantie te vinden bij de 3 beren.
Stories: De gelaarsde kat
MyLife: Zomervakantie
Sprookjes lopen beslist niet altijd goed af en de hoofrolspeler is ook niet per definitie de aardigste of eerlijkste persoon die er rondloopt. In sprookjes gaat het veelal om eigenbelang!
Comments
Post a Comment